Esperal jest środkiem powszechnie stosowanym pomocniczo w leczeniu alkoholizmu. Lekarze wszywają go do wnętrza organizmu pacjenta podczas mało inwazyjnego zabiegu chirurgicznego. Działanie wszywki opiera się na psychicznych mechanizmach zachodzących w umyśle nałogowca. Od momentu wykonania „zaszycia” chory boi się sięgać po trunek ze względu na znajomość konsekwencji połączenia leku i etanolu. Spożywanie jakiejkolwiek dawki alkoholu podczas terapii Esperalem skutkuje wystąpieniem reakcji disulfiramowej. To jej objawów boją się uzależnieni i z tego względu utrzymują długotrwałą, wymuszoną abstynencję.
Substancja, którą zawiera w swoim składzie Esperal – czyli disulfiram – jest zatem pewnego rodzaju „straszakiem”, stojącym na straży trzeźwości nałogowca. Stosowanie terapii awersyjnej stanowi motywację do walki z chorobą alkoholową. By jej efekty były jak najlepsze, konieczne jest jednoczesne włączenie do terapii innych elementów kompleksowego leczenia uzależnienia, w tym głównie psychoterapii. Disulfiram uwalnia się do organizmu nałogowca długotrwale. Jego skuteczność określa się na czas od 8 do 10 miesięcy, a w przypadku niektórych pacjentów często działa nawet dłużej. Okres ten najczęściej wykorzystuje się do wzbudzenia również wewnętrznej motywacji pacjenta do pokonania uzależnienia, niezależnie od jego stopnia zaawansowania.
Działanie disulfiramu
Substancją czynną leku stosowanego najczęściej jako farmaceutyczne wsparcie dla procesu leczenia uzależnienia od alkoholu jest właśnie disulfiram. Głównie z tego względu Esperal dostępny jest w aptekach właśnie pod nazwą Disulfiram WZF. Produkują go Warszawskie Zakłady Farmaceutyczne, gwarantując legalność i bezpieczeństwo oferowanego na rynku farmaceutycznym produktu. Pacjenci mogą go nabyć na zlecenie lekarza, czyli po okazaniu recepty. Dostępny jest również w wybranych placówkach medycznych, w których lekarze wykonują zabieg wszycia Esperalu. Jedną z nich jest Centrum Medyczne Galmedic.
Disulfiram jest substancją blokującą wydzielanie enzymu wątrobowego, niezbędnego do prawidłowego przebiegu procesu trawienia alkoholu etylowego. Rozkład alkoholu w ludzkiej wątrobie do postaci nieszkodliwej zachodzi dzięki obecności dehydrogenazy aldehydowej. To na jej uwalnianie wpływa Esperal, który należy do grona blokerów niektórych reakcji chemicznych i metabolicznych. W wyniku tej blokady w organizmie „zaszytego” uzależnionego po spożyciu alkoholu kumulują się toksyny, w tym aldehyd octowy, który należy do najgroźniejszych dla ustroju półproduktów metabolizmu etanolu. Fizjologicznie jest on przekształcany pod wpływem enzymu w kwas octowy. W takiej postaci nie wywołuje żadnych dolegliwości. Wzrastające stężenie aldehydu octowego i niemożność jego szybkiego strawienia przez organizm wywołuje objawy reakcji disulfiramowej.
Nieprzyjemne dolegliwości związane z działaniem disulfiramu odczuwają wyłącznie ci nałogowcy, którzy zdecydują się na niebezpieczną próbę przepicia wszywki alkoholowej. Nie stosują się oni zatem do zaleceń lekarskich i narażają swoje zdrowie na trwały uszczerbek. Jako najczęstsze dolegliwości, występujące po połączeniu leku z alkoholem, wymienia się: nudności, wymioty, duszności, bóle i zawroty głowy, pocenie się, zaczerwienienie twarzy, tachykardię, skoki ciśnienia, zaburzenia psychiczne, w tym stany lękowe i omamy. Wszystkie te symptomy mogą stanowić bezpośrednie zagrożenie dla życia chorego. Zwłaszcza jeżeli podczas próby przepicia wszywki pozostaje on bez opieki. Objawy występują niedługo po spożyciu nawet najmniejszej dawki alkoholu, a utrzymywać się mogą nawet przez wiele godzin.
Esperal – jak się go wszywa?
Przed wszyciem wszywki alkoholowej lekarz przygotowuje pacjenta do zabiegu. Określa istnienie wskazań i przeciwwskazań do „zaszycia” podczas konsultacji. Do zabiegu nie kwalifikuje chorych, którzy znajdują się pod wpływem alkoholu lub spożywali go w ciągu ostatnich 24 godzin. Wszywki nie zaleca się również pacjentom, u których stwierdzono nadwrażliwość na disulfiram lub inne składniki leku, choroby układu krążenia lub zaburzenia psychiczne (w tym również epizody depresyjne i próby samobójcze). Po kwalifikacji pacjenta oczyszcza się jego skórę. Zabieg przeprowadzany jest w znieczuleniu miejscowym, dzięki czemu jest on dla pacjenta bezbolesny i komfortowy.
Szybko i bezboleśnie wszywkę implementują lekarze w Centrum Medycznym Galmedic. Umieszcza się ją najczęściej w okolicy mięśnia pośladkowego. Tuż nad pośladkiem lekarz wykonuje nacięcie za pomocą skalpela. Prowadzi je w głąb tkanek skórnych, by dotrzeć do obszaru podpowięziowego. Tam umieszcza kilka tabletek z lekiem. Ich dawkę wylicza wcześniej, na podstawie informacji uzyskanych od pacjenta podczas wywiadu medycznego. Istotna jest faza rozwoju uzależnienia, charakterystyka przebiegu nałogu, długość ciągów alkoholowych, dotychczas podejmowane leczenie, nasilenie objawów abstynencyjnych podczas prób przerywania ciągu alkoholowego. Ponieważ zabieg wiąże się z koniecznością przecięcia tkanek skórnych, na powierzchni ciała pacjenta powstaje rana. Lekarz zaszywa ją nićmi chirurgicznymi, a na szwy zakłada jałowy opatrunek.
Dowiedz się więcej o wszywce w Galmedic: https://bielsko.galmedic.pl/uslugi/esperal/.
Co po zabiegu?
Po zakończeniu zabiegu pacjent nie musi pozostawać w placówce medycznej. Zabieg jest mało inwazyjny, nie wymaga zatem jego hospitalizacji. Już w dniu wykonania „zaszycia” chory może powrócić do swoich codziennych obowiązków. Musi jednak pamiętać o konieczności stosowania się do wskazówek lekarza. Z tego względu wszywkę alkoholową zaleca się wyłącznie tym chorym, którzy współpracują ze specjalistami i wyrażają świadomą chęć rozpoczęcia tego rodzaju leczenia. Wszyscy nałogowcy otrzymują zalecenia, wśród których prym wiedzie konieczność powstrzymania się od spożywania i stosowania produktów zawierających w swoim składzie alkohol etylowy. Nałogowiec podczas stosowania wszywki nie powinien pić czystego alkoholu, spożywać słodyczy z alkoholem w składzie, używać niektórych perfum, kosmetyków, płynów do higieny jamy ustnej, a nawet octu czy sosów wykonanych na bazie alkoholu.
W warunkach domowych pacjent powinien również odpowiednio zadbać o stan higieniczny rany. Konieczna jest codzienna zmiana opatrunku i przemywanie miejsca „zaszycia” delikatnym środkiem myjącym oraz dezynfekującym. Dzięki temu zapobiega się ewentualnym powikłaniom, w tym również zakażeniu. Nie należy jednak nadmiernie moczyć rany – zaleca się, by przez kilka pierwszych dni po zabiegu zrezygnować z kąpieli na rzecz prysznica. Jeżeli chory zauważy jakiekolwiek niepokojące objawy w obrębie rany, powinien niezwłocznie skonsultować się ze specjalistą. Do tych dolegliwości zalicza się nadmierny ból rany, swędzenie, pieczenie, wysięk z jej wnętrza, krwawienie lub rozejście brzegów. Po zabiegu pacjent może odczuwać niewielkie pieczenie, drażliwość skóry, a nawet metaliczny posmak w ustach. Są to objawy stanowiące fizjologiczną reakcję organizmu na wykonanie „zaszycia” i ustępują zwykle po kilku godzinach.
Artykuł sponsorowany
